Slownik minimum Japonsko-Polski/Polsko-Japonski [antikvár]

Przedmowa „Slownik minimum Japo6sko-poldci 1 polsko-JapoAski" Jest plerwsz^ publikac]^ leksykograflczn^ w Polsce, dotycz^c^ j«- zyka japonskiego. Ze wzgl^du na ograniczone rozmiary slownika zastosowano w nim zapis fonetyczny wyrazow japonskich. Slownik zawiera ponad 6000 hasel i zwrot6w w kaidej cz^Sci i obejmuje podstawowe slownictwo wspdlczesnego J^zyka Japonskiego i polskiego, ulo±one w porzqdku alfabetycznym. Przedmowa do drugiego wydania Niniejszy stownik jest poprawionq i uzupelnionq wersja wydania pierwszego z 1982 roku, nad ktorym wszelkie prace autorskie i redakcyjne ukoAczono w 1977 r. Wskazówki dia korzystaj!|Cych ze slownlka Slownik przeznaczony jest przede wszystkim dia polskich turystów i handlowców udajqcych si^ do Japonii oraz dia uczq-cych slQ poczqtków j^zyka japoúskiego. Slownik xnoie równiei sluiyó pomoc^ obywatelom Japonii przyjetdiaj^cym do Polski. Hasla Japoúskie podano w powszechnie stosowanej mi^dzy-narodowej transkrypcji Hepburna, w kolejnoáci alfabetu la-ciúskiego. W zwi^zku z tym zdarza slQ, ±e wystqpuj^ obok siebie wyrazy haslowe japoúskie, ktöre w transkrypcji maj^ jednakow^ form^ zapisu, a w oryginalnej grafice JapoAskieJ róini^ siQ od siebie. W slowniku oznaczono Je kolejnymi cy-frami arabskimi, podobnie jak homonimy w cz^áci polsko-ja-poAskiej. W tekécie japoAskim nie stosuje síq pisownl literst. Pisany j^zyk Japoúski obejmuje okolo 60 000 ideogramów, przejqtych przed VI wiekiem z Chin. Wspólczesny uiytkow-nik japoúskiego j^zyka potocznego posluguje si^ w piSmie okolo 5000 ideogramów. W j^zyku japoAskim s^ ponadto w uiyciu dwa pochodz^ce z'IX wieku alfabety fonetyczne (sylabograíiczne), kaidy z nich zioiony z 47 znaków. Znaki te majq wartoéó sylab, czyli polq-czeA spólgloski z samogloskq, z wyj^tkiem oámiu, które repre-zentujq same samogloski i jednego, który jest pólspólglosk^. (Owe 9 zglosek oznaczono w tabeli gwiazdkami; wszystkie 47 zglosek bQdziemy nazywaé podstawowymi; róinice miqdzy podwójnie reprezentowanymi w tabeli zfúoskami i, e, o, dalej te± Ji, zu ssi czysto historyczne.) Wyst^pujíj tei w piámie zgloski pochodne, czyli modyfika-cje znaków wyst^pujqcych w tych alfabetach, utworzone przez przydanie niektórym sylabogramom diakrytycznych oznaczen. Odpowiednie sylaby otrzymujq wtedy innji wartoáé fonetycz-níi (glównie udíwiscznienie spólgloski). Inne efekty fonetyczne notuje si^ za pomocq traktowania iqcznie dwu lub trzech sylabogramów jako jednej calostki.