Promethidion [eKönyv: epub, mobi]

Cyprian Kamil NorwidPolski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzy³ tak¿e prace plastyczne. Jego edukacja mia³a charakter niesystematyczny, mo¿na wiêc powiedzieæ, ¿e we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki by³ samoukiem. Bêd±c ¿arliwym mi³o¶nikiem piêkna, s³u¿y³ mu nie tylko jako poeta, ale tak¿e jako rysownik, akwarelista, medalier i rze¼biarz.Zaliczany jest do grona najwiêkszych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywa³ nie tylko osobiste kontakty, ale równie¿ literack± wymianê zdañ z najwybitniejszymi postaciami z tego krêgu - Z. Krasiñskim, A. Mickiewiczem, J. S³owackim, F. Chopinem. Jednak¿e charakter twórczo¶ci Norwida ka¿e historykom literatury ³±czyæ go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczo¶ci stworzy³ i ukszta³towa³ na nowo takie ¶rodki stylistycznie jak: przemilczenie, przybli¿enie, zamierzona wieloznaczno¶æ, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone s± refleksj± filozoficzn±. Je¶li chodzi o postawê ideow±, Norwid by³ tradycjonalist±, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieo¶wieconym konserwatyzmem. Pocz±tkowo zwi±zany z warszawskim ¶rodowiskiem literackim (m. in. z Cyganeri± Warszawsk±), wiêkszo¶æ swego ¿ycia spêdzi³ poza krajem. Przebywa³ w wielu miastach europejskich: Dre¼nie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Pary¿u, a w 1853 r. uda³ siê do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wróci³ jednak na wie¶æ o wojnie krymskiej (pó¼niej jeszcze wielkie o¿ywienie poety wywo³a³ wybuch powstania 1863r.), by zamieszkaæ w Londynie, a nastêpnie ponownie w Pary¿u. Tu te¿ zmar³ w nêdzy, w przytu³ku, w Domu ¶w. Kazimierza i zosta³ pochowany na cmentarzu w Montmorency. ¯y³ nader skromnie, cierpia³ z powodu nasilaj±cej siê stopniowo g³uchoty i ¶lepoty, chorowa³ na gru¼licê. Za ¿ycia zdo³a³ niewiele ze swych utworów wydaæ, by³ twórc± niezrozumianym i niedocenianym, sta³ siê wielkim odkryciem dopiero w okresie M³odej Polski za spraw± obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zas³ugi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczyni³ autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki.Ur. 24 wrze¶nia 1821 w Laskowie-G³uchachZm. 23 maja 1883 w Pary¿uNajwa¿niejsze dzie³a: Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamiêci ¿a³obny rapsod (1851), Co¶ ty Atenom zrobi³, Sokratesie (styczeñ 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Ksi±¿ê nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Bia³e kwiaty (1856), Quidam. Przypowie¶æ (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolno¶ci s³owa (1869), Pier¶cieñ Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883)